ترفندی ویژه در ماه شعبان برای رفع حاجات
ختم صلوات در ماه شعبان، از ولادت امام حسین (ع) تا ظهور امام زمان (عج)، با هدیه هزار صلوات به هر معصوم، روشی معنوی برای برآورده شدن حاجات و تقرب به اهل بیت (ع) است.

به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، ختم صلواتی از روز سوم ماه شعبان بهنقل از آیتالله حاج شیخ حسنعلی نخودکی اصفهانی «رحمه الله» برای برآورده شدن هر حاجت یا رفع هر مشکلی، نقل شده است که تقدیم خوانندگان عزیز میشود :
بنابر روایت حوزه، از آیتالله شیخ حسنعلی مروارید «رحمه الله» و ایشان نیز از استادش آیتالله حاج شیخ حسنعلی نخودکی اصفهانی نقل میکنند:
زمان آغاز ختم، از روز سوم شعبان روز ولادت سیدالشهداء «صلوات الله علیه» تا پانزدهم شعبان روز ولادت منتقم خون حسین، منجی عالم حضرت اباصالح المهدی «عجّل الله فرجه الشریف» است.
تسبیح نویی تهیه کند (که تا بهحال، با آن هیچ ذکری گفته نشده باشد)، در ساعت و مکان معین (که زمان و مکانِ صلواتفرستادن، تغییر نیابد)، هر روز هزار (۱۰۰۰) بار صلوات بفرستد.
و در این مدت نیز هیچ ذکری با آن تسبیح انجام ندهد به غیر از انجام همین ختم.
ثواب صلوات هر روز را بهترتیب، مخصوص یکی از چهارده معصوم قرار داده و به همان حضرت هدیه کند؛ یعنی روز سوم شعبان، هزار بار صلوات به رسولالله «صلّی الله علیه و آله» هدیه کند.
روز چهارم، هزار بار به امیرالمؤمنین هدیه کند. روز پنجم، هزار بار به حضرت زهرا هدیه کند و به ترتیب چهارده معصوم تا روز نیمه شعبان که روز سیزدهم ختم است، هزار بار به امام حسن عسکری هدیه میکند.
آنگاه، پس از پایان صلوات در روز پانزدهم، تسبیح را بر میخی روبه قبله، بیاویزد و آن را برندارد و ذکری هم با آن نگوید. هرگاه حاجتش برآورده شد، آن را بردارد و هزار صلوات دیگر، به حضرت بقیت الله حجّة بنالحسن المهدی «عجّل الله فرجه» هدیه کند.
این ختم، مخصوص ماه شعبان است.
(پایان کلام ایشان)
توجه:
در انجامدادن ختومات، خوب است که انسان، باوضو بوده باشد و در یک مجلس (بدون راه رفتن)، بدون صحبتکردن با دیگران، رو به قبله و با حضور، ختم را انجام دهد.
حوائج امام مهر و رحمت، حضرت مهدی (صلوات الله علیه) و تعجیل فرجش را فراموش نکنید، خیرش به خودمون میرسد.
منبع: کتاب ختوم و اذکار، ج ۲، به قلم سید محمدتقی مقدم